Situatieschets: Een jongeman rijdt met zijn auto over de snelweg en heeft ‘zijn kans gemist’ om de gewenste afslag te halen. Hij zit er zo over in dat er de hele tijd naar de afslag blijft kijken en niet ziet wat er voor hem gebeurd. Zo komt het dat hij de volgende mogelijke afrit mist en zelfs tegen zijn voorganger aan botst zonder hij er erg in heeft.
In het leven gebeurd van alles. De ene situatie is al moeilijker dan de andere en niet aan alles kun je zelf iets doen. Je wordt ziek of iemand maakt zich kwaad op je kwaad op jou. Kansen lijken verkeken en dingen lopen door omstandigheden niet zoals je gehoopt had.
Ja kunt bij de pakken blijven zitten. “Zie je wel, het lukt toch nooit.” Je kunt zelfs kwaad zijn en jarenlang blijven op alle betrokkenen. “Mijn baas moet altijd mij hebben.” “Had zij x niet gedaan, had ik nu nog werk.” De parabel van de Japanse steenhouwer past hier goed bij om duidelijker maken dat je het probleem best niet bij de ander legt. Je kunt het best leren loslaten.
Maar als je eerlijk moet zijn is er in het nu, op dit eigenste moment (nog) niets aan de hand. Je hebt gewoon een afslag gemist. Je hebt op dit moment in deze minuten die je nu beleefd geen probleem. Je kunt gewoon kijken of er een volgende afslag is. Maar als je je druk maakt om dingen kun je dat niet zien. Je maakt je meestal boos of verdrietig over dingen die al gebeurd zijn ‘ ik heb mijn afslag gemist, nu ga ik niet naar x geraken’. Je kunt je ook zorgen maken over dingen die nog gaan gebeuren in de toekomst: ‘misschien zijn er nu wel gevolgen als ik te laat ben’ Maar eerlijk is eerlijk: dat is niet nu. Je wéét nog niet of er echt gevolgen gaan zijn. Je weet zelfs niet of je met een volgende afslag wel te laat zal zijn. Je nu zorgen maken is niet eens aan de orde. Je kunt alleen aanpakken wat je nu kunt aanpakken. Bijvoorbeeld bellen dat je misschien later gaat kunnen zijn. Je kunt een plan maken en een reserveplan als je wilt. Dat is gewoon slim naar de toekomst toe. Maar je hebt nu eenmaal niet alles in de hand en je kunt niet blijven plannen tot in de eeuwigheid. Met plannen alleen kom je niet meer aan het doen. Nu al lopen te twijfelen of iets wel goed gaat verlopen heeft geen zin. Je weet toch nog niet hoe het zal lopen. Hou je hoofd in het heden en er zijn mogelijkheden met hopen. Al was het al omdat je hoofd niet vol zit.
Een ander, persoonlijk voorbeeld van mij. Op dit moment dat ik dit schrijf zit ik in de wachtkamer voor de anesthesist die mijn operatie gaat doen. Een operatie geeft natuurlijk al de nodige stress en dingen kunnen altijd mis gaan. Maar daar ben ik nu niet veel voor over 14 dagen dat de operatie pas is. Ik kan mij alleen in de handen leggen van de specialisten en weten dat het wel goed komt zoals in de meeste gevallen is.
Ik kan me ook kwaad maken op mezelf dat ik niet vroeger gegaan ben met het knobbeltje in mijn borst (dan moest ik misschien ook geen oksel laten leegscheppen, waar ik best tegenaan kijk). Ik kan zelfs het hele systeem vervloeken dat niemand mij verteld heeft dat ik niet pas vanaf mijn 50ste een mammografie moet laten maken maar dat ik al best vanaf mijn 35ste had kunnen doen ofzo. Maar daar kan ik voor mij niets meer aan veranderen. Ik kan in het nu jóu nog overtuigen om ‘naar je borsten te laten kijken op tijd’ en je verwittigen. Dat geeft een ietwat nuttige voldoening. En mijzelf nu in alle rust goed verzorgen en invoelen wat ik nu verder nog nodig heb. Mentaal was dat werken aan deze blog. De teksten die uit mij willen vloeien laten stromen. De tekeningen maken die erbij horen om in een heerlijke flow te komen. Zo heb ik heb toch voldoening uit mijn dag gehaald. Op mijn eigen manier die bij mij past.
Het is niet dat je je gevoelens over die dingen moet wegnemen. Ze hebben een enorme impact op je leven dus laten we daar niet gek over doen, Doen alsof het nooit gebeurd is geeft onderhuids dan weer wrok en fysieke blokkades. Maar ik heb leren vergeven. Lees hier hoe je dat bijvoorbeeld kunt leren. Dat verzacht niet alleen alles maar zorgt er ook voor dat ik niet vast hang aan feiten uit het verleden.
Het andere uiterste is dan ook weer niet goed: denken dat het leven nu geen inhoud heeft en wachten tot alles beter of mooier wordt. Mijn leven is nu al mooi en prachtig. Ik heb een geweldig gezin, een mooi veilig huis en ik kan wonderlijk lichaam verzorgen en voeden. Ik hoef helemaal niet te wachten op ‘een beter of gezonder of rijker leven’ om nu al geluk te kunnen ervaren. Leer zien en dankbaar zijn wat je hebt. Lees hier hoe je dat kunt doen.
Ik bekijk het voor nu dag per dag. Ik heb ook leren luisteren naar mijn lichaam. En ik heb geleerd wat mij oplaad. Op goede dagen werk ik graag hier aan mijn blog. Ik schrijf, ik maak er zelf tekeningen bij. Dat geeft me plezier en rust om te doen. En ook het idee dat mijn leven na de kanker ook nog steeds een doel heeft. En ik ben blij dat jij dit nu leest natuurlijk. Ik hoop dat jij ook je ding gevonden hebt en regelmatig, zo niet dagelijks, kunt doen.
Qigong kan je helpen om dichter bij je eigen gevoelens en verlangens te komen. Om boosheid en verdriet om te zetten. Elke oefening heeft namelijk zijn eigen werking op het lichaam naar gelang de organen meridianen die gestimuleerd worden.
