Een baby die geboren wordt heeft nog geen mening over zichzelf of anderen. Die meningen komen er door ervaringen of wat mensen in de omgeving je aanleren. Stillaan maak je een databank op in je brein wat je aangenaam vind, waar je boos over kunt worden en waar je bang voor bent. Wat voor jou waar is (ik ben dik) of niet waar is (ik heb succes). Let maar eens op wat je denkt door de dag. Is het altijd positief? Ben je lief voor jezelf en de anderen? Wat je uitzend, krijg je terug. Dus het wordt tijd om je gedachten fris te houden.
Wat als jouw ideeën je belemmeren om te zijn wie je écht bent? Als je bang bent om nieuwe dingen te proberen. Die ene collega het altijd op jou gemunt heeft. Boos bent op dingen die vroeger gebeurd zijn en niet kunt zien wat de toekomst brengt? Als je ‘te oud’ bent om je dromen nog waar te maken? Negatieve gedachten stimuleren geen actie om vooruit te komen in het leven. Ze zetten je zelfs een paar stappen terug in plaats van vooruit. Even een voorbeeld:
Dr. Hew Len – Hawaii State Hospital
Dokter Hew Len staat bekend om zijn werk in de Hawaii State Hospital. Op deze psychiatrische afdeling van de staatsgevangenis, stond geen arts te trippelen. Artsen en begeleiding kwamen er niet graag en de patiënten werden al snel opgegeven. Veelal zaten de isoleercellen vol.
Het verhaal gaat dat dr. Hew Len met behulp van ho’oponopono de gevangenen heeft genezen. De isolaties en het medicatiegebruik nam af. De patiënten namen verantwoordelijkheid voor hun gedrag. Al snel werd de gehele afdeling rustiger en veiliger. Na drie jaar werd de afdeling officieel gesloten. Wat hier precies van waar is, is natuurlijk moeilijk te zeggen. Feit is dat je bij ho’oponopono kijkt naar de verantwoordelijkheid die jij draagt (voor de situatie, de gedachten, het gevoel et cetera), deze verantwoordelijkheid accepteert en hierdoor kunt loslaten.
Er is inmiddels in kleinschalige onderzoeken bewezen dat ho’oponopono (in sommige gevallen al naar één keer) zowel lichamelijk kan helpen (bijvoorbeeld in het verlagen van je bloeddruk) als mentaal kan helpen (gevoelens van angst en depressie worden minder sterk).
Dr. Hew Len geeft aan dat het doel van ho’oponopono (volgens hem) is, dat je komt tot een staat van nul. In deze staat zijn er geen herinneringen en zijn er geen gedachten gekoppeld aan hoe iets ‘hoort te zijn’. Hierdoor ontstaan er onbegrensde mogelijkheden en inspiratie, op basis van hoe we echt willen zijn en willen leven.
Vergeving is niet iets eenmaligs, vergeving is een manier van leven. Dr. Martin Luther King
Vergeven en vergeten kun je oefenen en leren, net zoals alle andere dingen, bijvoorbeeld lopen of schilderen. Als het niet meteen lukt, kun je eerst doen alsof. Het is net zoals met een affirmatie: in eerste instantie klinkt een affirmatie als ‘ik ben mooi en mijn lichaam is welgevormd’ misschien volslagen absurd, maar op een gegeven moment zeg je: ‘Ja, ja, het klopt, ik zie het.’ Interessant genoeg zien andere mensen het dan ook en dan krijgen we bevestiging. Voor een groot deel ervaren we wat we met gedachten en gevoelens naar de wereld uitstralen. De wereld schijnt een grote spiegel te zijn, want ze weerspiegelt wat we diep in ons hart voelen.
Geef ieder zijn eigen verantwoordelijkheid terug
Telkens wanneer iets je stoort, wanneer iets op je zenuwen werkt, wanneer je je het liefst zou omdraaien en weglopen en vooral wanneer iemand bij je op ‘de rode knop’ drukt, zeg dan in gedachten de volgende zinnen:
Het spijt me. Vergeef me, alsjeblieft. Ik houd van je. Dank je wel.
Wat is ho’oponopono?
Ho’oponopono is een ritueel wat bestaat uit vier zinnen. Het is een ritueel om negatieve emoties zoals wrok los te laten. Het wordt ook wel het vergevingsritueel genoemd. Als we het hebben over vergeving, hebben we het niet alleen over het vergeven van anderen. Soms kan het ook van belang zijn om jezelf te vergeven. Voor sommige mensen is het moeilijk om zowel zichzelf als anderen te vergeven. Ho’oponopono kan je hierin ondersteunen. Het kan je ook helpen om de balans met jezelf of anderen te herstellen.
Negatieve emoties en wrok vasthouden, blokkeert de heling. Met deze 4 zinnen zorg je ervoor dat een persoon of een gebeurtenis losgelaten kan worden. Door deze zinnen te herhalen (je gebruikt het eigenlijk als een soort mantra), kun je schuld, slechte gevoelens, negatieve gedachten en schaamte los laten.
Ho’o kan vertaald worden als ‘iets in gang zetten’ of ‘maken’. Pono betekent balans, leven, goed. Ponopono kan zich vertalen als rechtzetten off corrigeren. Ho’oponopono laat zich dan ook ruwweg vertalen als ‘in balans brengen’ of ‘goed maken’.
Het ontstaan van ho’oponopono
Ho’oponopono komt voort uit het sjamanisme. Binnen het sjamanisme gaat men ervanuit dat alles een ziel of energie bevat. Het gaat dan ook om dingen die wij in de westerse wereld als ‘dood’ ervaren, zoals een kei.
Ho’oponopono werd oorspronkelijk gebruikt als verzoening tussen ‘Ohana’, ofwel familie. Tegenwoordig wordt het gebruikt als middel voor vergeving; van wrok richting anderen tot gekwetste gevoelens bij jezelf. Het middel is ook behulpzaam voor de bevordering van zelfacceptatie, zelfliefde en zelftroost.
Ho’oponopono zelf toepassen
Haal voor je het gebed start eerst een paar keer diep adem. Concentreer je op een specifieke situatie of een specifiek persoon die negatieve gevoelens of herinneringen bij je oproept. Het doel is om de verbinding met deze gebeurtenis of persoon te verbreken, zodat je kunt loslaten en kunt helen. Zodat negatieve emoties en negatieve energie kan verdwijnen. Wellicht bereik je zelfs een gevoel van opluchting of bevrijding, alsof er een zware last van je schouders valt, als je kunt vergeven. Herhaal dan de mantra voor jezelf, ongeveer 7 keer. Het is ook mogelijk om de mantra passief te gebruiken, bijvoorbeeld door de mantra op de achtergrond te laten draaien tijdens je dagelijkse werkzaamheden.
De mantra is zeer eenvoudig en bestaat uit deze vier basis zinnen:
- Het spijt me,
- Vergeef me asjeblieft
- Dank je
- Ik hou van je
Uiteindelijk maakt het niet uit in welke volgorde je de zinnen zegt, maar de volgorde zoals ik nu heb beschreven wordt het meest gebruikt.
De diepere betekenis achter de 4 zinnen
Het spijt me
Door te zeggen dat het je spijt erken je aan jezelf dat er een fout is gemaakt of dat er iets mis is of niet klopt. Door dit te erkennen aan jezelf, erken je de gevoelens die hierbij horen. Alleen dan zul je in staat zijn om jezelf of een ander te vergeven. Dat maakt dit ritueel dan ook zo krachtig; hoe eenvoudig ook, het stelt je in staat om dieper bij je gevoelens te komen.
Hierin gaat het niet altijd of in de basis om iets wat jij fout hebt gedaan. Het kan ook zijn dat het je spijt dat je vast hebt gehouden aan negatieve emoties zoals wrok of verdriet. Jij bent verantwoordelijk voor je geest. Dat lijkt misschien negatief, want wat kun jij doen aan het feit dat je negatieve gevoelens of gedachten hebt? Niets. Je kunt niet veranderen wat is geweest en je kunt ook niet altijd invloed uitoefenen op de dingen die gebeuren. Je kunt wel invloed uitoefenen op hoe jij er mee omgaat. Je kunt er wel iets aan doen om deze gedachten los te laten. En door dat te beseffen kun je het wellicht koppelen aan de eigen verantwoordelijkheid. In de eigen verantwoordelijkheid erken je het stuk verantwoordelijkheid wat bij jou ligt. Aanvaard alles waar je door omringt wordt, alles in het universum. Wat er ook gebeurd is of gaat gebeuren om je heen, jij bent onderdeel van dat wat je meemaakt. Dat is de verantwoordelijkheid.
Vergeef me asjeblieft
Vergeef jezelf of de ander. Vergeef jezelf bijvoorbeeld dat je al die negatieve gevoelens hebt vastgehouden. Het is wat het is, het is wat het was. Het is tijd om het los te laten. Eigenlijk is het een dieper niveau van ‘het spijt me’. Zie het kopje ‘vergeving’ voor meer informatie.
Dankjewel
Wees dankbaar voor het universum, voor het leven, voor alles wat maakt dat jij bent wie je bent. Wees dankbaar voor jezelf, je lichaam, je geest.
Ik hou van je
In de laatste zin erken je liefde aan anderen, maar ook zeker zelfliefde. Onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en het universum.
Vergeving
Iedereen heeft wel een pijnlijke herinnering waarin je gekwetst werd of verdriet voelde. Deze herinnering komt van tijd tot tijd naar boven; bij bepaalde personen of bepaalde gebeurtenissen voel je dit weer opborrelen. Voor de ene persoon is het slechts een vage herinnering, een ander heeft traumatische ervaringen. Al met al staat deze herinnering in de weg.
In sommige gevallen heeft een ander je daadwerkelijk veel pijn gedaan. In zo’n geval lijkt het niet gepast om ‘het spijt me’ en ‘vergeef me’ te zeggen. Maar het gaat niet altijd om het vergeven van de andere persoon, aangezien dit niet altijd gepast is. Het kan ook gaan om zelfvergeving. In veel gevallen kan een ander ons pijn doen, maar zit hier een gedeeltelijke zelfblaam in. ‘Ik had beter moeten weten’ of ‘Ik had dit anders moeten doen’ of ‘Ik had dat ook niet moeten zeggen’.
Processen waarin we ondanks dat we weten dat het aan een ander ligt, niet in staat zijn om onszelf te vergeven. In die situaties gaat het om zelfacceptatie en zelfvergeving. Door alle negatieve emoties om zo’n persoon of gebeurtenis los te laten, kan de zelfheling beginnen.
Door te vergeven, vergeet je niet. Dit is een veel gemaakte denkfout. Vergeven betekent niet dat er totale absolutie is en gedrag wat gedaan is of fouten die gemaakt zijn niet meer bestaan. Om te kunnen vergeven zul je eerst moeten erkennen wat er is gebeurd of wat er op dit moment bezig is. Pas als je erkent dat er een probleem is, zul je de volgende stap kunnen nemen (wanneer jij daar klaar voor bent).
